Son iki haftadır parklarda, trenlerde, mağazalarda ve restoranlarda yabancıların gizlice fotoğraf ve videolarını çekmek için yeni bir kamera kullanıyorum. (Söz veriyorum, hepsi gazetecilik adınaydı.) Kamerayı saklamadım ama taşıdım ve kimse fark etmedi.
Mark Zuckerberg’in sosyal ağ imparatorluğunun efsanevi gözlük üreticisiyle işbirliği içinde yaptığı, yakın zamanda piyasaya sürülen 300 dolarlık Ray-Ban Meta gözlüklerini test ettim. Yüksek teknoloji ürünü gözlüklerde fotoğraf ve video çekmek için bir kameranın yanı sıra müzik dinlemek ve telefon görüşmesi yapmak için bir dizi hoparlör ve mikrofon da bulunuyor.
Meta, gözlüklerin gördüklerinizi dünyayla paylaşırken “anı yaşamanıza” yardımcı olabileceğini söylüyor. Örneğin, telefonu elinizde tutmak yerine performansı izlerken Instagram’da canlı yayın yapabilirsiniz. Bu mütevazı bir hedef, ancak Silikon Vadisi’ndeki bilgi işlem teknolojisini akıllı telefon ve bilgisayar ekranlarından yüzümüze kaydırma yönündeki daha geniş bir tutkunun parçası.
Meta, Apple ve Magic Leap’in tamamı, yazılımlarının gerçek dünyadaki nesnelerle etkileşime girmesine izin vermek için kameraları kullanan abartılı karma gerçeklik kulaklıklarına sahip. Salı günü Bay Zuckerberg, Instagram’da akıllı gözlüklerin yapay zekayı kullanarak bir gömleği tarayıp kendisine uygun bir pantolon seçmesine nasıl yardımcı olabileceğini gösteren bir video yayınladı. Şirketler, giyilebilir yüz bilgisayarlarının eninde sonunda yaşama ve çalışma şeklimizi değiştirebileceğini söylüyor. İlk yüksek teknolojili gözlüklerini, gelecek yıl 3.500 dolarlık Vision Pro kulaklığını piyasaya sürmeye hazırlanan Apple için, iyi görünen ve ilginç görevler yapan akıllı gözlükler, Nihai hedef olacak.
Son yedi yıldır kulaklıklar son derece popüler oldu; bunun nedeni büyük ölçüde hacimli olmaları ve estetik açıdan nahoş olmalarıydı. Ray-Ban Meta gözlüklerin minimalist tasarımı, eğer başarılı olurlarsa bir gün akıllı gözlüklerin nasıl görünebileceğini temsil ediyor (her ne kadar on yıl önceki Google Glass ve 2016’daki Snap’s Spectacles güneş gözlükleri gibi daha önceki hafif giyilebilir ürünler başarısız olsa da). İnce, hafif ve tatmin edici derecede kalçaya sahip Meta gözlükler günlük hayata zahmetsizce uyum sağlar. Hiç kimse, hatta bu köşeyi yazdığımı bilen editörüm bile onları sıradan gözlüklerden ayırt edemedi ve ne mutlu ki kimse fotoğrafımın çekildiğinin farkında değildi.
Bu ay Ray-Ban Meta gözlüklerimi neredeyse hiç durmadan taktıktan sonra onları çıkarabildiğim için rahatladım. Gözlüklerin rahat ve şık tasarımı beni etkilerken mahremiyetimize olan etkisinden de rahatsız oldum. Ayrıca akıllı gözlüklerin genel olarak konsantre olma yeteneğimizi nasıl etkileyebileceği konusunda da endişeliyim. Hiçbir özelliğini kullanmadığım zamanlarda bile takarken dikkatimin dağıldığını hissettim. Ancak asıl sorun, telefonlarla yapamadığımız pek çok şeyi gözlüklerin yapamamasıdır.
Meta, yaptığı açıklamada gözlükleri tasarlarken mahremiyetin ön planda olduğunu söyledi. Şirket, “Akıllı gözlükleri günlük yaşamda normalleştirmek istiyorsak, mahremiyetin her şeyden önemli olması ve yaptığımız her şeye entegre edilmesi gerektiğini biliyoruz” dedi.
Akıllı gözlüklerin dünyada bizi nasıl etkilediğini değerlendirmek için günlük hayatımdaki her türlü aktiviteyi (çalışma, yemek pişirme, yürüyüş, tırmanma, araba ve scooter kullanma) yaparken gözlük taktım ve yüzlerce fotoğraf ve video çektim. . İşte nasıl gitti.
Gözlüklerle ilk testim, kaya tırmanışı spor salonumda gözlüğü takmak, gerçek zamanlı olarak rotalarda nasıl manevra yaptığımı kaydetmek ve videoları tırmanma arkadaşlarımla paylaşmaktı.
Genel olarak tırmanışımın normalden daha kötü olmasına şaşırdım. Tırmanma girişimini kaydederken ayağımla takıldım ve düştüm. Daha önce aynı rotayı başarıyla tırmandığım için bu hayal kırıklığı yarattı. Belki de yumuşak bir tırmanışı kaydetme ve yayınlama baskısı daha kötü performans göstermeme neden oldu. Gözlüklerimi çıkardıktan sonra rotayı tamamladım.
Bu dikkat dağınıklığı hissi günlük hayatımın diğer yönlerinde de devam etti. Araba veya scooter kullanırken konsantre olmakta zorluk çekiyordum. Yalnızca video fırsatlarına karşı sürekli tetikte değildim, aynı zamanda diğer araba farlarının yansımaları da merceklerde parlak mavi bir flaş etkisi yarattı. Meta’nın Ray-Ban’lere yönelik güvenlik kılavuzu, sürüş sırasında odaklanmanızı tavsiye ediyor ancak farların parlamasından bahsetmiyor.
Bilgisayar başında çalışırken gözlükler bana gereksiz geliyordu çünkü masamda fotoğraflanmaya değer pek bir şey olmuyordu ama aklımın bir kısmı sürekli bu olasılıkla meşguldü.
San Francisco’da fotoğrafçılık öğretmeni olan Ben Long, meta gözlüklerin insanların mevcut durumda kalmasına yardımcı olmak için tasarlandığı fikrine şüpheyle yaklaştığını söyledi.
“Kamera yanınızda olduğunda anında anın dışına çıkarsınız” dedi. “Şimdi kendinize şunu soruyorsunuz: Bunu sunup kaydedebilir miyim?”
Gizlilik baltalandı
İnsanları fotoğraflarının çekildiğini bildirmek için Ray-Ban Meta gözlüklerinin sağ çerçevesinde, cihazın ne zaman kayıt yaptığını gösteren küçük bir LED ışık bulunur. Fotoğraf çekildiğinde kısa süreliğine yanıp söner. Bir video kaydedilirken sürekli yanar.
BART trenleri, patikalar ve parklar da dahil olmak üzere halka açık yerlerde gözlüklerle 200 fotoğraf ve video çektiğimde kimse LED ışığa bakmadı veya bu konuda benimle yüzleşmedi. Ve neden yapsınlar? Bir yabancının gözlüklerine bırakın bakmak şöyle dursun, onun gözlükleri hakkında yorum yapmak bile kabalık olur.
Kapsamlı sürveyans sorunu özellikle yeni değildir. Akıllı telefonların, kapı zili kameralarının ve araç kameralarının her yerde bulunması, gittiğiniz her yerde kaydedilmenizi sağlar. Ancak gözetleme teknolojilerinin etkisini inceleyen bağımsız gizlilik araştırmacısı Chris Gilliard, akıllı gözlüklere gizlenen kameraların, spor salonunda başkalarının gizli fotoğraflarını çeken kişiler gibi dolandırıcıların büyük olasılıkla daha fazla zarara yol açmasına olanak sağlayacağını söyledi.
“Bu şeylerin yaptığı şey, imkansız olan bir şeyi imkansız hale getirmektir” dedi. “Daha az kolay olan bir şeyi kolaylaştırıyorsunuz.”
Meta sözcüsü Albert Aydın, şirketin gizliliği ciddiye aldığını ve kullanıcıların LED ışığını bantla kapatmasını önlemek için kurcalama tespit teknolojisi de dahil olmak üzere güvenlik önlemleri geliştirdiğini söyledi.
Diğer gündelik durumlarda Ray-Ban Meta gözlükleri beni tuhaf şekillerde etkiledi. Mahallemdeki bir garaj yolundan geçmek üzereyken, bir arabanın arkadan geldiğini gördüm. Sorumsuz sürücünün fotoğrafını çekmem gerekirse diye ilk tepkim kayıt düğmesine basmak oldu. Ama uygun bir şekilde yumuşadı ve ben de utangaç bir şekilde yürüdüm.
Hayattan kesit anlar
Her ne kadar Ray-Ban Meta gözlükleri beni daha fazla mevcut veya kendinden emin hissettirmese de, belirli bir fotoğraf türünü yakalamada iyiydi; hayatta ellerimin elinde olması nedeniyle normalde yakalayamadığım anlar meşgul olurdu.
Gözlükleri takarak, ayakkabılarımı bağlarken yürüyüşe çıkmak için yüksek sesle havlayan corgi’m Max’in videosunu çektim; onun Instagram takipçilerinin genellikle görmediği bir tarafı. Köpeklerimin ve karımın bir patikada yürüyüşünü gösteren bir video kaydettim; bu, normalde bir akıllı telefonla ellerimi sabit tutarsam zor olacak bir şeydi. Öğle yemeği için arta kalan etleri keserken, labradorum Mochi’nin aç gözlerle beni izlemesini izledim.
Görüntülerin rüya gibi bir kalitesi vardı; ben hareket ettikçe kamera havada süzülüyor gibiydi. Eşim ve ben köpeklerimizin videolarını tekrar izlemek istediğimize karar verdik. Bu tür anlar gerçekten değerli olsa da, mahremiyet kaybı ve dikkat dağınıklığının potansiyel maliyeti göz önüne alındığında, bu faydanın tüketicilerin büyük çoğunluğunu akıllı gözlük satın almaya ve bunları düzenli olarak takmaya ikna etmesi pek olası değildir.
Ancak bazı uygulamaların sonunda akıllı gözlüklerin yaygınlaşmasına yol açabileceğini hayal etmek kolaydır. Örneğin sunumlar sırasında konuşulan konuları gözünüzün ucuyla gösteren holografik bir teleprompter harika olurdu. Bu ürün ister Meta tarafından geliştirilsin, ister Vision Pro kulaklığının ardından akıllı gözlükler üretmeyi uman Apple tarafından geliştirilsin, bu gelecek çok da uzak görünmüyor.
Mark Zuckerberg’in sosyal ağ imparatorluğunun efsanevi gözlük üreticisiyle işbirliği içinde yaptığı, yakın zamanda piyasaya sürülen 300 dolarlık Ray-Ban Meta gözlüklerini test ettim. Yüksek teknoloji ürünü gözlüklerde fotoğraf ve video çekmek için bir kameranın yanı sıra müzik dinlemek ve telefon görüşmesi yapmak için bir dizi hoparlör ve mikrofon da bulunuyor.
Meta, gözlüklerin gördüklerinizi dünyayla paylaşırken “anı yaşamanıza” yardımcı olabileceğini söylüyor. Örneğin, telefonu elinizde tutmak yerine performansı izlerken Instagram’da canlı yayın yapabilirsiniz. Bu mütevazı bir hedef, ancak Silikon Vadisi’ndeki bilgi işlem teknolojisini akıllı telefon ve bilgisayar ekranlarından yüzümüze kaydırma yönündeki daha geniş bir tutkunun parçası.
Meta, Apple ve Magic Leap’in tamamı, yazılımlarının gerçek dünyadaki nesnelerle etkileşime girmesine izin vermek için kameraları kullanan abartılı karma gerçeklik kulaklıklarına sahip. Salı günü Bay Zuckerberg, Instagram’da akıllı gözlüklerin yapay zekayı kullanarak bir gömleği tarayıp kendisine uygun bir pantolon seçmesine nasıl yardımcı olabileceğini gösteren bir video yayınladı. Şirketler, giyilebilir yüz bilgisayarlarının eninde sonunda yaşama ve çalışma şeklimizi değiştirebileceğini söylüyor. İlk yüksek teknolojili gözlüklerini, gelecek yıl 3.500 dolarlık Vision Pro kulaklığını piyasaya sürmeye hazırlanan Apple için, iyi görünen ve ilginç görevler yapan akıllı gözlükler, Nihai hedef olacak.
Son yedi yıldır kulaklıklar son derece popüler oldu; bunun nedeni büyük ölçüde hacimli olmaları ve estetik açıdan nahoş olmalarıydı. Ray-Ban Meta gözlüklerin minimalist tasarımı, eğer başarılı olurlarsa bir gün akıllı gözlüklerin nasıl görünebileceğini temsil ediyor (her ne kadar on yıl önceki Google Glass ve 2016’daki Snap’s Spectacles güneş gözlükleri gibi daha önceki hafif giyilebilir ürünler başarısız olsa da). İnce, hafif ve tatmin edici derecede kalçaya sahip Meta gözlükler günlük hayata zahmetsizce uyum sağlar. Hiç kimse, hatta bu köşeyi yazdığımı bilen editörüm bile onları sıradan gözlüklerden ayırt edemedi ve ne mutlu ki kimse fotoğrafımın çekildiğinin farkında değildi.
Bu ay Ray-Ban Meta gözlüklerimi neredeyse hiç durmadan taktıktan sonra onları çıkarabildiğim için rahatladım. Gözlüklerin rahat ve şık tasarımı beni etkilerken mahremiyetimize olan etkisinden de rahatsız oldum. Ayrıca akıllı gözlüklerin genel olarak konsantre olma yeteneğimizi nasıl etkileyebileceği konusunda da endişeliyim. Hiçbir özelliğini kullanmadığım zamanlarda bile takarken dikkatimin dağıldığını hissettim. Ancak asıl sorun, telefonlarla yapamadığımız pek çok şeyi gözlüklerin yapamamasıdır.
Meta, yaptığı açıklamada gözlükleri tasarlarken mahremiyetin ön planda olduğunu söyledi. Şirket, “Akıllı gözlükleri günlük yaşamda normalleştirmek istiyorsak, mahremiyetin her şeyden önemli olması ve yaptığımız her şeye entegre edilmesi gerektiğini biliyoruz” dedi.
Akıllı gözlüklerin dünyada bizi nasıl etkilediğini değerlendirmek için günlük hayatımdaki her türlü aktiviteyi (çalışma, yemek pişirme, yürüyüş, tırmanma, araba ve scooter kullanma) yaparken gözlük taktım ve yüzlerce fotoğraf ve video çektim. . İşte nasıl gitti.
Gözlüklerle ilk testim, kaya tırmanışı spor salonumda gözlüğü takmak, gerçek zamanlı olarak rotalarda nasıl manevra yaptığımı kaydetmek ve videoları tırmanma arkadaşlarımla paylaşmaktı.
Genel olarak tırmanışımın normalden daha kötü olmasına şaşırdım. Tırmanma girişimini kaydederken ayağımla takıldım ve düştüm. Daha önce aynı rotayı başarıyla tırmandığım için bu hayal kırıklığı yarattı. Belki de yumuşak bir tırmanışı kaydetme ve yayınlama baskısı daha kötü performans göstermeme neden oldu. Gözlüklerimi çıkardıktan sonra rotayı tamamladım.
Bu dikkat dağınıklığı hissi günlük hayatımın diğer yönlerinde de devam etti. Araba veya scooter kullanırken konsantre olmakta zorluk çekiyordum. Yalnızca video fırsatlarına karşı sürekli tetikte değildim, aynı zamanda diğer araba farlarının yansımaları da merceklerde parlak mavi bir flaş etkisi yarattı. Meta’nın Ray-Ban’lere yönelik güvenlik kılavuzu, sürüş sırasında odaklanmanızı tavsiye ediyor ancak farların parlamasından bahsetmiyor.
Bilgisayar başında çalışırken gözlükler bana gereksiz geliyordu çünkü masamda fotoğraflanmaya değer pek bir şey olmuyordu ama aklımın bir kısmı sürekli bu olasılıkla meşguldü.
San Francisco’da fotoğrafçılık öğretmeni olan Ben Long, meta gözlüklerin insanların mevcut durumda kalmasına yardımcı olmak için tasarlandığı fikrine şüpheyle yaklaştığını söyledi.
“Kamera yanınızda olduğunda anında anın dışına çıkarsınız” dedi. “Şimdi kendinize şunu soruyorsunuz: Bunu sunup kaydedebilir miyim?”
Gizlilik baltalandı
İnsanları fotoğraflarının çekildiğini bildirmek için Ray-Ban Meta gözlüklerinin sağ çerçevesinde, cihazın ne zaman kayıt yaptığını gösteren küçük bir LED ışık bulunur. Fotoğraf çekildiğinde kısa süreliğine yanıp söner. Bir video kaydedilirken sürekli yanar.
BART trenleri, patikalar ve parklar da dahil olmak üzere halka açık yerlerde gözlüklerle 200 fotoğraf ve video çektiğimde kimse LED ışığa bakmadı veya bu konuda benimle yüzleşmedi. Ve neden yapsınlar? Bir yabancının gözlüklerine bırakın bakmak şöyle dursun, onun gözlükleri hakkında yorum yapmak bile kabalık olur.
Kapsamlı sürveyans sorunu özellikle yeni değildir. Akıllı telefonların, kapı zili kameralarının ve araç kameralarının her yerde bulunması, gittiğiniz her yerde kaydedilmenizi sağlar. Ancak gözetleme teknolojilerinin etkisini inceleyen bağımsız gizlilik araştırmacısı Chris Gilliard, akıllı gözlüklere gizlenen kameraların, spor salonunda başkalarının gizli fotoğraflarını çeken kişiler gibi dolandırıcıların büyük olasılıkla daha fazla zarara yol açmasına olanak sağlayacağını söyledi.
“Bu şeylerin yaptığı şey, imkansız olan bir şeyi imkansız hale getirmektir” dedi. “Daha az kolay olan bir şeyi kolaylaştırıyorsunuz.”
Meta sözcüsü Albert Aydın, şirketin gizliliği ciddiye aldığını ve kullanıcıların LED ışığını bantla kapatmasını önlemek için kurcalama tespit teknolojisi de dahil olmak üzere güvenlik önlemleri geliştirdiğini söyledi.
Diğer gündelik durumlarda Ray-Ban Meta gözlükleri beni tuhaf şekillerde etkiledi. Mahallemdeki bir garaj yolundan geçmek üzereyken, bir arabanın arkadan geldiğini gördüm. Sorumsuz sürücünün fotoğrafını çekmem gerekirse diye ilk tepkim kayıt düğmesine basmak oldu. Ama uygun bir şekilde yumuşadı ve ben de utangaç bir şekilde yürüdüm.
Hayattan kesit anlar
Her ne kadar Ray-Ban Meta gözlükleri beni daha fazla mevcut veya kendinden emin hissettirmese de, belirli bir fotoğraf türünü yakalamada iyiydi; hayatta ellerimin elinde olması nedeniyle normalde yakalayamadığım anlar meşgul olurdu.
Gözlükleri takarak, ayakkabılarımı bağlarken yürüyüşe çıkmak için yüksek sesle havlayan corgi’m Max’in videosunu çektim; onun Instagram takipçilerinin genellikle görmediği bir tarafı. Köpeklerimin ve karımın bir patikada yürüyüşünü gösteren bir video kaydettim; bu, normalde bir akıllı telefonla ellerimi sabit tutarsam zor olacak bir şeydi. Öğle yemeği için arta kalan etleri keserken, labradorum Mochi’nin aç gözlerle beni izlemesini izledim.
Görüntülerin rüya gibi bir kalitesi vardı; ben hareket ettikçe kamera havada süzülüyor gibiydi. Eşim ve ben köpeklerimizin videolarını tekrar izlemek istediğimize karar verdik. Bu tür anlar gerçekten değerli olsa da, mahremiyet kaybı ve dikkat dağınıklığının potansiyel maliyeti göz önüne alındığında, bu faydanın tüketicilerin büyük çoğunluğunu akıllı gözlük satın almaya ve bunları düzenli olarak takmaya ikna etmesi pek olası değildir.
Ancak bazı uygulamaların sonunda akıllı gözlüklerin yaygınlaşmasına yol açabileceğini hayal etmek kolaydır. Örneğin sunumlar sırasında konuşulan konuları gözünüzün ucuyla gösteren holografik bir teleprompter harika olurdu. Bu ürün ister Meta tarafından geliştirilsin, ister Vision Pro kulaklığının ardından akıllı gözlükler üretmeyi uman Apple tarafından geliştirilsin, bu gelecek çok da uzak görünmüyor.